• Το σχολείο μας   ιδρύθηκε πριν το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και λειτουργούσε  ως Εμπορική σχολή Νίκαιας.   Περίπου στις αρχές της δεκαετίας του 60, ονομάστηκε Οικονομικό Γυμνάσιο Νίκαιας και λειτούργησε έτσι μέχρι το 1976. Τα σχολικά  έτη 1976 -
  
  
  1977 και 1977-1978 λειτούργησε ως Μικτό Γυμνάσιο Νίκαιας  και το σχολικό έτος 1978 -1979 ως 1^ο Μικτό Γυμνάσιο Νίκαιας. Από το σχολικό έτος 1979-80 μέχρι και το σχολικό έτος 2008-2009
  
  λειτούργησε ως 3^ο Γυμνάσιο Νίκαιας. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το σχολικό έτος 1982-1983 το σχολείο μοιράστηκε και από το ένα κομμάτι του γεννήθηκε  το 6ο  Γυμνάσιο Νίκαιας. 
  
• Από το σχολικό έτος 2009-2010 ως το σχολικό έτος 2011-2012  λειτούργησε ως Πειραματικό Γυμνάσιο Νίκαιας. 
  
• Από τη σχολική χρονιά 2011-2012 μέχρι το 2014  λειτούργησε  και ως Πιλοτικό Γυμνάσιο για τα Νέα Προγράμματα Σπουδών.
  
• Μέχρι το 1996 συστεγαζόταν με το 4^ο δημοτικό σχολείο Νίκαιας (Καισαρείας και Βοσπόρου) ως φιλοξενούμενο . Ενδιάμεσα, όμως, χρησιμοποιούσε πρόσθετα κάποιες αίθουσες στην οδό Σηστού και για ένα διάστημα στεγάστηκε στο σχολικό συγκρότημα της οδού Τζαβέλα.
• Από το 1996 και μετά μεταφέρθηκε σε καινούργιο κτήριο (Μυλάσων και Αρμενίων προσκόπων). 
  
• Στην αυλή του  βρίσκεται το  Χαμάμ, άμεσα συνδεδεμένο με το μικρασιατικό και προσφυγικό παρελθόν της περιοχής.  (Ευχαριστούμε  τον κ. Γιώργο Κυραγιάννη, πρώην υποδιευθυντή του σχολείου, για την πολύτιμη βοήθειά του.)
  

ΤΟ ΧΑΜΑΜ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

(Περισσότερες πληροφορίες για το Χαμάμ στη σελίδα της Τοπικής Ιστορίας ή πατήστε την παραπάνω επικεφαλίδα)

Πληροφορίες από τον τύπο για το Χαμάμ

" Το 1924 ο βουλευτής και κτηματίας  Αναστάσιος Τσόχας έχτισε χαμάμ στην οδό Μυλάσσων στη Νίκαια , το οποίο λειτουργούσε ως το 1968.

Το 1992 το κτήριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο.Ο ακάλυπτος χώρος του έχει γίνει η  αυλή του 3^ου Γυμνασίου Νίκαιας, οι μαθητές του οποίου εκδίδουν το περιοδικό Το Χαμάμ"

Γιάννης Ξανθούλης,Τα λουτρά της Ελλάδας, εκδ.Καστανιώτης, 2001

 "Στο λουτρό αυτό οι άνθρωποι που πήγαιναν, ακολουθούσαν κάποιες διαδικασίες. Αφού πλήρωναν το εισιτήριο, έμπαιναν μέσα από ένα μεγάλο σαλόνι που ήταν περιτριγυρισμένο από μικρά δωματιάκια μέσα στα οποία υπήρχαν κρεβάτια.

Μια ξύλινη σκάλα οδηγούσε στο επάνω πάτωμα που και αυτό ήταν γεμάτο δωμάτια. Διάλεγες ένα δωμάτιο και αφού έβγαζες τα ρούχα σου, πήγαινες στο χαμάμ.

Γύρω από αυτό υπήρχαν μαρμάρινες γούρνες. Καθένας καθόταν σε ένα ξύλινο σκαμνάκι και με ένα τάσι έπαιρνε νερό από τη γούρνα και λουζόταν. Όταν όμως ήθελαν να πλύνουν το κορμί τους, ξάπλωναν σ’ ένα θεόρατο μαρμάρινο τραπέζι που υπήρχε μέσα στο χαμάμ και μια κυρία, η λεγόμενη «χαματζού», του έτριβε το κορμί με ένα χορτάρινο γάντι. Μετά φορούσαν τα μπουρνούζια τους και πήγαιναν στα δωμάτιά τους και ξάπλωναν για να ξεκουραστούν.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το ότι το χαμάμ λειτουργούσε με ξύλα που όταν έβραζαν τα καζάνια δημιουργούσαν τόσο ατμό που η όραση γινόταν δύσκολη.

Στο Χαμάμ έμπαιναν άνθρωποι απ’ όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές τάξεις. Επίσης αξίζει να πούμε ότι για να εξυπηρετηθούν όλοι, το πρωί πήγαιναν οι άντρες και το βράδυ οι γυναίκες."

Το Χαμάμ, τεύχος 1^ο, Μάιος- Ιούνιος 1998, εκδ. 3^ο Γυμνάσιο Νίκαιας

"Το χαμάμ ανήκε από το 1927 στο Γεώργιο Τσόχα πρώην δήμαρχο Αθηνών. Ο πατέρας του Μεταξά το νοίκιασε απ΄ αυτόν. Όλη η έκταση ήταν δική του. Το χαμάμ το έκτισε συνεταιρικά με το Μασκλαβάνη μέσα σε δύο χρόνια. Ο Μασκλαβάνης αποχώρησε. Το λουτρό ήταν πολύ μεγάλο. Το ενοίκιο ήταν δέκα χιλιάδες δραχμές αλλά τελικά κατέβασε την τιμή στις πέντε χιλιάδες δραχμές. Στην οδό Φραγκιαδών υπήρχε άλλο χαμάμ. Η μοίρα των λουτρών ήταν να γίνουν κάτι άλλο γιατί χρειαζόταν μεγάλος χώρος για πηγάδι. Το νερό το κουβαλάγανε με άλογο από τον Πόρο. Θεωρήθηκε ασύμφορο κι έτσι έχτισε το πηγάδι  που τροφοδοτούσε το λουτρό με τρόμπα. Στη διάρκεια του πολέμου το λουτρό επεκτάθηκε για να γίνει λουτρό στο υγειονομικό κέντρο του Πειραιά κι ερχόταν ο κόσμος, για να καθαρισθεί δωρεάν μέχρι την απελευθέρωση. Από το 1945 – 46 το πήρε η μητέρα του Γιώτη Μεταξά. Το λουτρό λειτούργησε ως το 1961. Στη συνέχεια η διαχείριση πέρασε στο Γιώτη μέχρι το 1972. Αφού έμεινε δύο χρόνια νοικιάστηκε σαν επιπλοστιλβωτήριο, όπου γκρέμισαν διαζώματα και τα αποδυτήρια. Αυτοί το άφησαν μετά από δύο –τρία χρόνια.

Το Χαμάμ, τεύχος 2^ο, Ιανουάριος 1999, εκδ. 3^ο Γυμνάσιο Νίκαιας

"... από κει και πέρα το κτίριο εγκαταλείφθηκε και λίγο αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων"

Το "Χαμάμ" της γνώσης, Ειρήνη Μπουδρονικόλα, Νέμεσις, τ.12, Ιανουάριος 1999

Οι μαθητές του 3ου Γυμνάσιου Νίκαιας,  τη σχολική χρονιά 1997-1998 στο πλαίσιο του Πιλοτικού Προγράμματος Ενισχυτικής Διδασκαλίας,  αποφάσισαν να εκδώσουν περιοδικό με το όνομα "Χαμάμ" επιδιώκοντας την επισκευή και αναπαλαίωση του Χαμάμ, για να παραδοθεί στο σχολείο και να λειτουργήσει ως αίθουσα εκδηλώσεων, εφόσον το νεόκτιστο  κτίριο της οδού Μυλάσσων δεν διέθετε τέτοιο χώρο.